نوع اول ازانتخاب رشته‌، رشته محور مبتنی بر این نگرش است که داوطلب نسبت به رشته خاصی علاقه دارد، شناخت دقیق و جامعی نسبت به آن پیدا کرده، از آینده شغلی آن رشته مطلع است و اکنون آمادگی دارد برای تحصیل در رشته موردنظر شرایط متفاوت و بعضاً دشواری را تحمل کند. برای مثال داوطلبی نسبت به رشته مهندسی مکانیک علاقه دارد، با سرفصل‌های دروس این رشته در دانشگاه آشنا است و نسبت به شغل آینده خود در این رشته نیز دیدگاه مثبتی دارد. حال چنین داوطلبی انتخاب‌های نخست خود را از این رشته پر می‌کند؛ از تهران تا شهرهای دیگر و همه سختی‌های تحصیل در شهر دیگر را می‌پذیرد.

نوع دومی از انتخاب رشته ، انتخاب دانشگاه یا شهرمحور نام دارد. در این نوع از انتخاب رشته داوطلب اولویت را به دانشگاه یا شهر خاصی می‌دهد و طیف وسیعی از رشته‌ها را در این دانشگاه یا شهر انتخاب می‌کند. در این حالت برای دانشجو تفاوت زیادی بین رشته مهندسی مکانیک با عمران، صنایع، برق و متالوژی وجود ندارد. نکته مهم تحصیل در شهر یا دانشگاه موردنظر است. داوطلبانی که می‌توانند در شهر خود در کنار دوران دانشجویی، فعالیت شغلی انجام دهند باید با چنین نگرشی دست به انتخاب رشته بزنند.

در مجموع هرکدام از دو روش فوق دارای نقاط مثبت و البته ملاحظاتی هستند. انتخاب رشته نوع اول یا همان رشته‌محور انتخابی تخصصی است که به مقدمات فراوانی نیاز دارد. اما نوع دوم از انتخاب رشته یا همان دانشگاه یا رشته‌محور، انتخابی عمومی‌تر و شاید کاربردی‌تر باشد. بدیهی است که هرچه رتبه داوطلب بهتر باشد، مسیر انتخاب رشته به سمت نوع اول باید حرکت کند و هرچه رتبه داوطلب بالاتر باشد به دلیل محدودیت انتخاب، باید به سمت انتخابی شهرمحور رفت